Biri “İstiklâl Marşı”nın (1921), biri “Bayrak” şiirinin (1937) şairidir. İkisi de bayrakla konuşur. Bu iki şiir dolayısıyla, Âkif, “istiklal şairi”, Arif Nihat “bayrak şairi” olarak anılıyor. İstiklal yoksa bayrak, bayrak yoksa istiklal olmaz. İki şiirin de hedefi ortaktır. Ayrıca, Âkif’in “nazlı hilâl”i ile Arif Nihat’ın “yüksek yerlerde açan çiçeği”nin kökü birdir.
“İstiklâl Marşı” Millî Mücadele’nin ortasında, “Bayrak” şiiri Hatay’ın ilhakından birkaç yıl önce yazıldı. İki şiire ilham veren temel duygu bağımsızlık ve özgürlüktür.
Âkif bütünüyle, Arif Nihat belli ölçüde zor zamanların şairidir. İnsan, içine doğduğu ortamın maddi-manevi havasını soluyarak yaşar. Sanatçı ise bu havaya çok daha derinden bağlıdır. Bu bakımdan, sanatçıların beslendikleri, ilham aldıkları ortamdan koparılmadan değerlendirilmesi gerekir. Bir sanatçının öfkesini, korkusunu, tutkusunu, atılganlığını, gözü karalığını çevrenin etkilerini de göz önüne alarak anlamlandırmak işimizi kolaylaştırabilir. Elbette, tüm bunlara rağmen edebi eserin de yazarın da “kendisi” olduğunu gözden ırak tutmadan.
