Türk modernleşmesinin temellerinin atıldığı Tanzimat Dönemi’yle birlikte toplum hayatında birtakım köklü değişmeler baş gösterdi. Batılılaşma adı altında toplumsal ve kültürel geleneklere süratle yüz çeviren bazı insanlar, dönemin çetrefil meselelerinin de mimarları oldular.
Mahmut Yesari’nin yayımlanan ilk romanı olan Çoban Yıldızı, tam da bu Batılılaşma konusunun had safhada olduğu çapraşık bir döneme tanıklık ediyor. Başarılı bir doktor olan Cemil Kâzım, çevresinin giderek nasıl yozlaştığına acı bir şekilde şahit olur. Bu insanlara ayak uyduramayıp kasvetli bir yalnızlığa gömülen doktor, bir taraftan da Sadiye’ye olan ilgisine bir türlü son veremez. Fakat aynı zamanda Sadiye, onun gözünde yabancı bir âleme aitmiş gibi görünür. Ellerini uzatsa ona ulaşabilecek kadar yakınındayken Sadiye için aşk, budalaca bir esaretten başka bir şey değildi.
Cemil Kâzım, Sadiye’yi bu zehirli hayattan çekip almak ister. Ancak buna teşebbüs edebilmesi için o zehir saçan hayatın içine karışması gerekecektir.
Mademki yaşamanın ölümden başka bir sonu yoktu; fazla düşünmek, boşuna üzülmek aslında her an kendiliğinden kaybolan günleri büsbütün kısaltmaktan başka neye yarayacaktı?
