Afşar Timuçin yarısı deniz gören bir pencereden bakıyor, bize gördüklerini anlatıyor. Bu küçük öykülerde yaşamı kendine göre düzenlediğini sanan o büyük insan tipleri yok. Sanki bir kamera dolaşıyor aramızda, oradan buradan görünümler çiziyor. Dünyanın derin gizlerine varmayı düşünmeden kendi tek kişilik yaşamını sürdürmeye çalışan sıradan insanlar... Ne var ki herbirinde insan olmanın derin anlamları yansıyor. Küçük sevinçler, küçük kurnazlıklar, küçük heyecanlar... Sıradan kişiler olmanın güzelliği içinde dünyayı biraz da bir gülünçlü serüvenler ortamına döndürenler... Bir bakıma bu ülkenin bir bakıma tüm dünyanın insanları...
