Machiavelli, bazı zamanlarda; yoksulluk ve sefalet içerisinde, zindanlarda işkence görerek sürdürdüğü yaşamından sıyrılır, kendi deyimiyle çamurlu elbiselerini eşikte bırakır ve sarayın kapısından girip tacidarlar ile görüşecekmiş edasıyla hazırlanır. Lakin ne görkemli elbiseleri ne de karşısındaki prense sunabileceği kıymetli mücevherleri vardır. Onun tek birikimi, tecrübe ettiği olaylardan yaptığı çıkarımlar ve eski çağları inceleyerek heybesine doldurduğu bilgilerdir. Machiavelli; tüm bu birikiminin altın işlemeli kumaşlardan, ziynet eşyalarından daha değerli olduğunu fark ettiğinde tüm varlığını Lorenzo de Medici’ye armağan etmeye karar verir. Birikimini satırlara döker ve Medici’ye sunmak üzere Prens adlı eserini kaleme alır.
Ne var ki Medici, Prens’in kapağını bile açmaz. Machiavelli’nin ithafı sayesinde ölümsüzlük elde edeceğinden habersiz bir şekilde hayata veda eder.
Prens, âdeta yazarının yaşamının da olduğu gibi meşum bir alın yazısına mahkûm olur. Machiavelli’nin ölümünden dört yıl sonra basılsa da herhangi bir heyecana vesile olamaz; dahası, Kilise tarafından kınanır.
Machiavelli; eserini Medici’ye ithaf etse de esasında dünün, bugünün ve yarının tüm hükümdarlarına seslenir satırlarında. Bu hükümdar, ilk akla geldiği hâliyle bir ülkeyi yöneten kişileri çağrıştırsa da kendi hayatlarının hükümdarı olan ve yönetme yetkisini elinde tutan herkese hitap eder.
Yönetene nasıl yönetmesi gerektiğini öğretirken yönetilene de mevcut düzeni eleştirme fırsatını sunar Prens.
Herkes bir hükümdar, kimi fiilen kimi hayalen.
Jean Giono
