Wixaritariler’in ataları daire biçimindeki tahta parçalarının üzerine gönüllerine düşen sembolleri çizdiler,
ortasına birer delik açtılar.
Tahtalar ol’du nierika, nierika ol’du “ayna”, hakikati gösteren ayna.
Üzerlerindeki delik, ol’du birer geçit.
Böylelikle varabildiler Tanrıların dünyasına.
O günden beri nierika: kendini ol’duğun gibi gör, içindeki Tanrı’nın varlığını hatırla, zikreder.
