Derviş Yunus, Aşık Yunus, Bizim Yunus…
Az konuşup, çok düşünen Yunus.
Cânlar cânını bulma uğrunda, cânını yağma eden Yunus.
Köyünü ardında bıraktı da düştü Yunus yollara.
“Ahhh!” diyor kendi kendine. “İçimde öyle bir yangın var ki, bütün Sakarya’yı içsem sönmeyecek bir yangın benimkisi!”
Yürüdüğü ıssız yolda sarı çiçek ona yoldaşlık edecek.
Sarıca köyde Elif kız yolunu gözleyecek.
Yunus’un kilidi elden ele geçecek.
Erenler köyünde Yunus şaşkın.
Buğdayı mı yoksa himmeti mi tercih edecek?
Tek perdelik “Sarı Çiçek” tiyatrosu
13. yüzyıl Anadolu bozkırlarından kopup gelen
Yunus Emre kokusunu zamanımıza taşıyor.
