Uyandığımda bir kitabın içine gömüldüğümü fark ettim. Kapağını kaldırmak ve gözlerimi açmak, sayfanın dışındaki dünyaya yeniden doğmak gibi bir şeydi. Üzerimdeki ölü harfleri silkelerken şunu düşündüm: İnsan bir kitaba neden gömülür?
Öldüğü için değildir. Yaşamaya fazlasıyla maruz kaldığı için belki. Bir türlü öldüremediği yanını insanlardan kaçırıp sayfaların arasına saklamak istediği için. Yaşayan bir ölü olmasına rağmen bunu kimselere fark ettiremediği için. Dünyaya bir türlü katlanamadığı ama bir kâğıt gibi kendi içine katlanarak hayata katlanmayı öğrendiği için. Bunların bilincine varıp her saniye tükendiği için. Tükenirken ve mürekkep damla damla akarken, kefene değil bir A4’ün dört dörtlük sonsuzluğuna sarılmak arzusu için. Oracıkta yer bulmak, kendini var ederek yok olmak, yok ederek var olmak, varla yok arasında mekik dokuyarak yaşamak, hikâyenin sonunda kitabın kapanacağını bilmesine rağmen inadına yaşamak için.
İnsan bir kitabı okurken ona pekâlâ gömülebilir. Dışarıdaki dünyayla bağı kopabilir. Göbek bağı kesilir ve oradan yeni bir hayat başlayabilir. Bir dünyadan diğerine yüzerek mi yoksa düşerek mi geçtiğinizi anlamadan kıyamet kopabilir. Bu yüzden bazı kitaplar tehlikelidir ve insanlar, onları okumadan önce uyarılmalıdır. Mesela… Dikkat, kaygan sayfa. Bu bölüm aşırı derecede hayal içerir. Elinizde tuttuğunuz kitabın içine girmek tehlikeli ve yasaktır. Acil durumlarda kapağı açınız, x numaralı sayfayı okuyunuz. Okumak size ve sevdiklerinize ciddi zararlar verir. Sizi fazlasıyla hassas ve kırılgan yapabilir, algılarınızı açabilir, beyninizi ve kalbinizi gereğinden fazla çalıştırıp yorabilir…
