“Tenhaydı caddeler. Hava karardı mı
insanlar koşa koşa evlerine giriyordu
artık. Evler sığınak olmuştu bir süredir.
Nasıl bir sığınaksa! Belki bedenlerini
koruyabiliyordu ama ya ruhlarını?
Dışarıdaki patlamaları duymamak
imkânsızdı. Gerçi evlerin içleri de tam bir
koruma sağlamıyordu. Geçen hafta arka
mahallelerde bir kadın mutfakta yemek
yaparken dışarıdan gelen mermiyle
ağır yaralanmıştı; başına isabet etmiş.
Kurşunları yüksek bir yerden rastgele
sıkıyorlar, kime şans küsmüşse işte.”
