Senden ba ka kimsenin olmadıgı bir evde, en sevdigin koltuga dizlerini
toplayarak oturmu , sevdigin bir kitabın sayfalarına dalmı sın; müzigin
sesini sonuna kadar açmı uzandıgın yerde keyi e dinliyorsun; çiçeklerine
su verirken bir yandan hüzünlü bile olsa bir arkı söylüyorsun; sabah
kahvaltıların ve ak am yemeklerin için tek ki ilik sofranı bir ayin gibi özenle
hazırlıyorsun; televizyonun kar ısına geçip bir yandan elindeki içecegi
yudumlayıp bir yandan istedigin programı seyrederken her eyi
unutuyorsun…
Öyleyse dı arıdan bakanların yalnız oldugunu dü ünmesi sadece bir
yanılsama… Senin dı ında birinin ya amadıgı evinin ipek bir al misali
sarmalayan sıcaklıgına özlemle ko uyorsun, demek ki yalnızlık uzak sana.
