Belki de bazı insanlar, birbirlerine kavuşmak için değil, var oluşlarının anlamını birbirlerinin gözlerinde aramak için yaratılmıştır. Aşk, sözlerin kifayetsiz kaldığı, dokunuşların ötesine geçen, iki ruhun sessiz bir katedralde buluştuğu kutsal bir uyumdur. İlahi bir danstır bu; adımlar ritimle değil, kalplerin atışıyla belirlenir. Ne tek taraflı bir çabadır ne de yalnız yürünen bir yol... Aşk, ancak iki insan içlerindeki korkuları bir kenara bırakıp, uçurumun kenarından el ele sarkarak gökyüzüne bakabildiğinde gerçek adını alır.
