‘Liberal’in kim, ‘Liberalizm’in ne olduğu çoğu zaman muğlak ve hatta tamamen perdelidir: adeta bir komplonun güler yüzlü habercileriymiş gibi muamele edilir, yanlış giden şeylerin hesabı bu -izm’in eski ve yeni yorumlarından sorulur.
Türkiye’de liberalizm, tabirin yabancılığının da çağrıştırdığı üzere, ithal, dışarlıklı ve çerçevesi başkalarınca çizilmiş bir ideoloji olarak görüldü; bazen böyle sahiplenildi ya da bu zanla ötekileştirilirdi. Doğan Gürpınar liberalizmin Türkiye’nin kendi siyasi haritasındaki etkileşimlerden, temaslardan türeyen yerel ve melez bir fikirler kümesi olarak izini sürüyor. Yüz elli yılı aşkındır efsunlu tabirler olarak kullanılagelmiş, uğruna mücadeleler verilmiş, ölüm kalım meselesi haline gelmiş Hürriyet ve ardılı Özgürlük’ün çok farklı siyasi cenahlardaki anlamları bu yerelliği ve esnekliği anlatır.
Kimlik siyaset(ler)inin yükselişi, evrenselci-cumhuriyetçi vatandaşlık hakları talepleri, çokkültürcülük, cinsiyet politikaları, yeni kapitalist şiddet türleri… Yeni bir yüzyılın ilk çeyreğinin sonunda sorunsallarımız daha çetrefilleşmiş, liberalizmin müdahiliyeti daha da karmaşık bir hal almış durumda. Kesin olan ise özgürlük talebinin azalmadığı, yükselen Yeni Sağ dalga karşısındaki arayışların, başka liberalizmlerin eşiğinde olunduğu.
Türkiye’de liberalizmin tüm çelişkileri, coşkusu, hayalkırıkları, tüm yüzleri bu ülkenin özgürlük mücadelesinin iki yüz yıllık hikâyesiyle iç içe geçmiştir. Daha özgür, daha adil, daha onurlu yurttaşlardan müteşekkil bir vatan özleminin ve bu idealin ricatları ile yeniden doğuşlarının bir muhasebesi, özgürlüğümüzün geleceği ve Zincirli Hürriyet Diyarında’n çıkış için kılavuz görevi görecektir.
