Hemedi bê piya ewro sone bırr ke koliyanê zımıstani
biyarê peyser. Çê de, çêney ki kar u gureyê maya musenê,
layık ke kar u gureyê cuamerdi rew ra musenê. Hemedi
dewe de ju çênekê ra zaf heskerdêne, nameyê na çêneke
Elife biye. Layık ke piyê xo de şiyene koliya ya ki kar u
gureyê bini. Xo xo de vatêne ez endi beno azeb. Hemedi
wastêne ke na xebere Elife dero. Tekıt şı teber, xeyle Elifa
feteliya, axêri pê bananê yına de a diye. Vost şı leyê Elife,
aye sêr kerd ke Hemed nayo vostena hatê aye ra yeno, çêfê
xo ama hurêndi. Eke ama rast Elife sılam da cı, cı rê vat:
-Elife to zana ez eyro se kena?
-Nê nê, se kena?
-Ez, piyê mı, ma ewro sonimê zımê Suati koliyanê zımıstani
ayme pêser xo rê.
Se ke Hemedi na qesa Elife rê vatê, a murijiye. Çêfo ke
nişiyay bi riyê Elife, bi vind şi. Çıko ke, Hemedi wastine ke,
Elife ki bızano ke Hemed henda beno azeb.
-Tı se kena ewro Elife?
-To rê çı, ez se kena?
Se ke va to rê çı, ebe kayê sımsıma tekıte hatê keyi ra
şiye. Elife, tenê ki hêrsıne biye.
