Sevgili Yolcu,
Bu satırlarla buluşan sen…
Kalbini dinlemeyi seçmiş, kendi iç sesine kulak vermiş, belki bir sorunun cevabını, belki bir yaranın şifasını, belki de sadece “kendini” aramak üzere yola çıkmış bir ruhsun.
Biliyorum, bu yol bazen sessiz ve uzun… Bazen içini dökmek istersin ama kelimeler yetmez, anlatmak istersin ama dinleyen olmaz. Ve yine de vazgeçmezsin. Çünkü içinden bir ses hep şunu fısıldar:
“Yol devam ediyor.”
Kendini ne zaman yalnız ve sessiz hissetsen, unutma; bu yolda yürümüş nice yürek var. Her adımında, görünmez eller seni nazikçe sarıyor, meleklerin ve ruhsal rehberlerin sevgiyle yolunu aydınlatıyor. Bazen sadece gökyüzüne açtığın ellerin tanıklığında ilerliyorsun. Her dua kalpten duyuluyor, her gözyaşı sessizce izleniyor ve şefkatle karşılanıyor.
