Modern Çağ Edebiyatının son temsilcilerinden biri
Seyfettin Araç. Bu romanında da bilinen klasik roman
tarzının yine dışına çıkıyor. Bir kahramana ve bir olaya
indirgenen roman tarzına uymayıp, birden çok kahramana
ve gerçek hikâyalere sürüklüyor okuyucuyu.
Çocuktuk, büyüyor ama büyüdükçe acıyorduk da
habersiz. Üstümüze örtülen ipek örtüye kan lekesi ve intiharlar
bulaşıyordu. Ne nefes alabiliyor ne
yaşayabiliyor ne de kan lekesini çıkarabiliyorduk ruhumuzdan.
Bombalarla uyanıyorduk çoğu sabah, intiharlarla
selamlıyorduk güneşi, ölümlerle
yapıyorduk kahvaltımızı, kan tadında çaylar içiyorduk
seninle yemekhane sohbetlerinde ve biz sadece
çocuktuk. Oyun çağında ölümle uyuyup
ölümle uyanan çocuklardık.
